Lock down gedichten
toegangsweg naar de tempel van Antaji
Lock down gedichten
van een idiote monnik
Marc Hôgen Van der Maat
Kannon dojo - Brussel
mei 2020
De dojo is vol met een leegte die wij, elk op onze eigen manier, vanuit onze thuis,
onder de daken of het gebladerte vullen met stilte ...
Hoezeer hunkeren wij
naar de normaliteit van ons leven van toen !
Wanneer zal dat eindelijk weer zo zijn ?
Moge wij ook hunkeren
naar een eindelijk ernstige beoefening, op leven en dood ! Wanneer zal dat eindelijk weer zo zijn ?
Zoals de Meesters en de Patriarchen
van de transmissie het ons getoond hebben,
wiens tomben ons stilletjes fluisteren :
Wanneer zal dat eindelijk weer zo zijn ? ...
????
Op zijn ziekenhuisbed zet een oude monnik de beoefening verder, zo goed als hij kan, zoals hij het nu kan
Laten we, in de luxe van onze lock down in een lichaam-geest in nog goede gezondheid, zijn voorbeeld volgen ...
Niet voor ons, maar voor hem,
voor alle zieken, en voor alle wezens in alle universa en van alle tijden ...
????
Zou de sangha door het masker van lock down gereduceerd geworden zijn tot een virtuele irrealiteit ?
Ja, indien ik niet dagelijks, elke ochtend, alleen, bij mij thuis effectief beoefen, verbonden met mijn zusters en broers in de dharma, ergens, ook zij, alleen, in de ware realiteit.
Moge het heilzame virus van Bodaishin zich overal verspreiden en openbloeien in alle harten, doorheen onze solitaire beoefening, maar solidair met de grote sangha van het menselijk lijden.
????
Ik ben veel te dom
om een Boeddha te worden Maar ik wil alle wezens helpen om naar de andere oever over te steken
Meester Dôgen
????
Tags: NL30